IK ZOU EEN LOFLIED WILLEN ZINGEN, ALS EERBETOON AAN JOU

MIJN HANDEN VOELEND, DE KRACHT, DE SOEPELHEID,STERK EN KOEL,

BROOS GELEGEN IN DE ZON, TEER EN BREEKBAAR.

Inleiding

Na het volgen van een aantal creatieve cursussen, zoals, pottendraaien, opbouwtechnieken en het verwerken van klei, tekenen, schilderen en keramiek, volgde ik in 1990 de opleiding tekenen en schilderen aan de academie voor beeldende kunst te Tilburg. Het vak keramiek was tevens aanwezig binnen het pakket.

Mijn belangstelling gaat vooral uit naar de mens. Niet de mooie volmaakte mens, maar de eenvoudige zonder opsmuk. Voor mij de pure mens. In mijn beelden geef ik de elementen van de mens weer, een verbaasde blik, een stuk genoegen of uiterlijkheden zoals een klein mondje of een te grote neus.

Het werk wordt vaak direct hol opgebouwd uit stukken, plakken, rollen enz. Het is spannend om zo te werken, daar de klei niet altijd wil zoals ik wil, het is improviseren, steeds zoekend naar nieuwe mogelijkheden. Het werkstuk wordt veelal gedeeltelijk of geheel voorzien van een laag glazuur,

Regelmatig maak ik uitstapjes. Zo maakte ik een serie paardjes, maskers en ringfiguren. Sinds kort ook schalen met het thema mens. Steeds weer kom ik  terug bij mijn koppen.

Klei, het materiaal van verslaving, de aarde, voelbaar, reagerend op mijn handen, zacht, hard, warm. Vormend tot een nieuw object, gevend verbazing, verrassing, boosheid en ontroering.